خبرگزاری 724:
دونالد ترامپ همیشه دوست داشته خودش رو به عنوان یک "صلح ساز" معرفی کنه و حتی برای جایزه نوبل هم خودش رو لایق میدونست. اما وقتی به کارنامه اش نگاه کنیم میبینیم بیشتر از اینکه دنبال ساختن صلح واقعی باشه، دنبال نمایش و معامله های کوتاه مدت بوده.
اولین مشکل ترامپ اینه که اصلا درک درستی از صلح نداره. اون فکر میکنه صلح یعنی فقط جلوی شلیک گلوله گرفته بشه، در حالی که صلح واقعی یعنی ریشه مشکلات حل بشه، طرف ها به توافق پایدار برسن و آینده مطمئن تری ساخته بشه. مثلا اون بارها گفته جنگ های هند و پاکستان یا آذربایجان و ارمنستان رو تموم کرده، اما در عمل فقط آتش‌بس موقتی برقرار شده و مشکلات اصلی مثل کشمیر یا قره باغ سر جاش مونده.
یکی دیگه از ایرادهاش نگاه از بالا به کشورهای دیگه است. چه متحداش تو اروپا، چه رقباش، همه رو با تحقیر و تهدید خطاب میکنه. مثل وقتی که به هند و پاکستان هشدار داد اگه جنگ رو ادامه بدن، تجارت با آمریکا رو از دست میدن. این مدل رفتار بیشتر باعث بی اعتمادی میشه تا صلح.
ترامپ همچنین صلح رو مثل یک قرارداد تجاری میبینه. فکر میکنه با امضای یه توافق نامه همه چیز حل میشه. ولی هیچ وقت به دنبال حل ریشه ای مشکلات یا بازسازی بعد از جنگ نبوده. همین باعث شده توافق هاش خیلی شکننده باشن. مثل آتش بس تو غزه یا توافق ناقص بین ارمنستان و آذربایجان.
از طرف دیگه اون بارها وعده داده جنگ اوکراین یا غزه رو تو 24 ساعت تموم میکنه، اما نه تنها موفق نشده بلکه شرایط بدتر هم شده. در اوکراین، روسیه حملاتش رو ادامه داده و در غزه هم وضعیت انسانی روز به روز فاجعه بارتر شده.
مشکل بزرگ دیگه ترامپ اینه که اصلا به مردم عادی و مسائل انسانی توجهی نداره. تمرکزش فقط روی رهبران و توافق های تبلیغاتی بوده. مثلا در غزه، بحران انسانی رو نادیده گرفت و فقط دنبال آتش‌بس های کوتاه بود.
در نهایت تناقض رفتارش هم مهمه. تو داخل آمریکا خودش باعث شکاف و خشونت شده، بعد ادعای صلح سازی جهانی داره. همین تناقض باعث شده هیچ کس جدی نگیرتش.
کارشناسا و رسانه های بین‌المللی هم معتقدن ترامپ بیشتر دنبال شو و تبلیغه تا صلح واقعی. به همین خاطر هم تا امروز هیچ دستاورد پایداری از خودش به جا نذاشته.
طراحی و توسعه با تیم باریز
